Thea Forren-Schoenmaker / 25-01-2008
Veertig jaar geleden, voorjaar 1968, zijn wij op Wittenburg komen wonen.Er was woningnood (nog niets veranderd). Gelukkig konden we een etagewoning kopen in de Grote Wittenburgerstraat tegenover het verenigingsgebouw van de fanfare van Wittenburg.
Ik vond het geweldig, omdat mijn familie, ooms, tantes, opoe en nichtjes op het eiland woonden. Ik kwam uit Tuindorp en dat was aan de overkant van het IJ. We gingen wel op visite, bijna elke zondag. Nou daar was het feest: het leefde, daar gebeurde wat. Opoe verkocht lootjes. Zij haalde geld op dat was voor onze neef, want die moest in dienst. De familie was gezellig bij elkaar. Er werd ook het een en ander gedronken, dus nog gezelliger.
Als kind een hele belevenis, want op het dorp was het maar doods, vooral als je tiener was. Dus ik was dolblij met mijn etagewoning met een bruynzeelkeuken nota bene.
Onze oudste zoon is er geboren, de jongste wegens ruimtegebrek in het Wilhemina Gasthuis. We hebben er maar kort van genoten, want drie jaar later moesten we alweer weg vanwege de sanering.
Gelukkig zijn we als "oud" Wittenburger teruggekeerd naar Kattenburg en hier wonen we met plezier alweer 33 jaar.