Ja hier ben ik thuis

Hallo, ik zal me eerst even voorstellen: Ria Bogert, geboren 18-05-l953, sinds 4 september woon ik op de Wittenburgerkade. Toen een aardige dame mij na een gesprek vroeg of ik een stukje wilde schrijven in dit boek, reageerde ik meteen spontaan; vervolgens werd dit boek mij gebracht door weer zo’n aardige dame. Het was avond toen er bij mij werd aangebeld en daar stond een mevrouw voor de deur. En voor dat het tot me doordrong, was zij al weer weg; meteen sloeg de schaamte mij om de orden; ik had deze mevrouw niet eens uitgenodigd om even binnen te komen.. Zo ben ik toch echt niet opgevoed.

Mijn ouders, geboren en getogen Amsterdmmers, moeder uit de Jordaan en vader uit Oost, waren warme mensen; alles kon bij ons thuis. Vader zat op de grote vaart bij de KNSM, maakte lange reizen; schreef dat hij met Kerst thuiskwam maar vermeldde er geen jaartal bij. HaHa.

Toen ik een jaar of drie was bleef hij aan de wal. Ze vertelden wel eens over deze buurt en hadden het dan ook over het Kippebruggetje; grappig dat ik dus juist hier ben komen wonen. Toen ik mijn hondje uitliet, viel mij deze naam op; nu is het of ze toch een beetje bij me zijn.

Maar goed, ik dwaal af. Ik ben opgegroeid in de Pijp; een echte Amsterdamse volksbuurt met omes en tantes bij de vleet. Dat waren ze niet echt maar zo ging dat vroeger; armoede maar veel plezier. Ik bleef zomers altijd buiten op straat waar wij kinderen speelden en de ouders buiten op de stoep zaten. De ene avond zette die koffie en de andere  weer de ander de andere avond. Kortom een fijne jeugd.

Tot mijn 19e jaar in de Kuipersstraat gewoond, tot ik verkering kreeg en introk bij mijn ex die toen op de Nieuwe Achtergracht woonde. Een kamer weliswaar maar o.k. toen we trouwden konden we verhuizen en dat werd de nieuwe Looiersstraat; heerlijk huis in een heerlijke buurt.

Toen onze prachtige dochter werd geboren wilde mijn ex verhuizen want er moest gras onder die kleine voetjes komen. Het werd Zaandijk, met pijn in mijn hart nam ik afscheid. Zo bleek: het gras is niet altijd groener aan de overkant.

Er liggen heel wat dromen van mij in de Zaanstreek. Na 7 jaar liep het dan ook spaak. Ik verhuisde terug naar mijn geliefde Amsterdam samen met mijn dochter. Terug naar de Kuipersstraat, inwonend bij mijn ouders; wel krap maar toch, na een jaar kreeg ik een 3 kamer woning aangeboden in Geuzenveld, Slotermeer. Ook niet echt mijn buurt maar het was wel mijn eigen stek met veel groen en nog een buurtsuper enz. Ik kon er dus wel aarden maar de buurt veranderde en winkeliers trokken weg. De trappen kon ik ook niet meer zo makkelijk beklimmen. Na veel inschrijvingen via woningnet kreeg ik dus dit lot uit de loterij aangeboden. Na twintig jaar Geuzenveld kon ik een woning bekijken op de Wittenburgerkade.

Vanaf het moment dat ik binnenkwam wist ik: dit is mijn woning. Met kippenvel en tranen in mijn ogen dacht ik: “ja hier ben ik thuis” en na acceptatie was het contract snel geslsoten. Het deed mij pijn om de buren achter te laten want we hadden een fijne trap.

Nu woon ik hier sinds September 2008 en ervaar dit als een wame deken; dit heerlijke dorp midden in de stad met alles bij de hand en veel warme mensen; een beetje dat ouderwetse gevoel van vroeger beleef ik hier weer. Wederom heb ik het getroffen met goede buren; zij en andere mensen hebben gezorgd, dat ik me zo snel thuis voel hier op de eilanden. Altijd wel een praatje hier of daar.Dus ik blijf, liefs en vriendelijke groeten, Ria Bogert.