Levenservaringen

De levenservaringen van Jantje Stapper op Wittenburg/Kattenburg.

Alles gelezen, gelachen en, af en toe, een traan gelaten. Voordat ik verder ga met mijn rijkelijke levenservaringen, zal ik me even schriftelijk voorstellen: Jantje Stapper, geboren 30 juni 1942 in de Kleine Wittenburgerstraat 116 II, uiteraard in Mokum.

Van de velen die reeds in dit boek geschreven hebben, zijn enkele mij bekend, o.a. Moos, familie van Mourik, fam. Verbeek, fam. Haenen, fam. Scheafer, m’n eeuwige gabber Jan Dieke, fam. Altelaar (Jaap! en Marie die héél héél veel voor de Eilanden betekend heeft.) fam. Oeksman van het “dijkkie” (2e Wittenburgerdwarsstraat). In diezelfde straat IJssalon Dante, het kruidenierswinkeltje van Tante Stien en Ome Jan (daar kon je altijd poffen). In de Kleine Wittenburgerstraat loodgieter Mödder, die zijn oudste zoon op jonge leeftijd verloor na een blindedarmoperatie. Ikzelf was een heel aardige jongen.

Samen met mijn gabber Jan Dieke. Ik hoor ze al héél hard schreeuwen. Van diegeen die in dit boek staan en nog komen te staan! Die zouden roepen: “het waren krengen, boeven, secreten en, om heel eerlijk te zijn, wat waren we ook!

Als de rechter wel eens aan mij vroeg: (want dan waren we stout geweest): "mijnheer Stapper wat voor scholing heeft U gehad?”. Dan zei ik altijd: “Edelachtbare, ik heb maar 3 jaar lagere school gehad waarvan 1 jaar in het kolenhok van de Parelschool”. Als antwoord gaf hij daarop: “U had een zéér goede advocaat kunnen worden”. Dan gaf ik weer adrem als antwoord daarop: “dat klopt Edelachtbare want ik heb na mijn geboorte naast een Joods baby’tje gelegen en zo kregen we weer minder straf en dat was samen met Jantje Dieke.

Die Dieke was ook altijd de aanvoerder (goede strateeg) van de Luilak gevechten tussen Wittenburg en Kattenburg ( die zich op het Kippenbruggetje afspeelden). Dit ging door tot ons 19e jaar want toen had hij een oude Amerikaanse Jeep en zo gingen we met een volle Jeep strategen naar het Kippenbruggetje. Er werd dan precies tot klokslag 6.00 uur gevochten; direkt daarna was het afgelopen; de politie keek toe en deed niets want dit was een TRADITIE.

Er gingen ook altijd een paar vechters het ziekenhuis in (het O.L.V.G. met de nonnetjes) maar dat wist je gewoon want dat was het risico van oorlogjevoeren.Haha; want daarna gingen we met z’n allen luilakbollen (warme) bij de bakker halen.

Er waren veel bedrijven op Wittenburg, o.a. Proost en Brandt (papierhandel)Oud papierhandel, met geperste balen, oud papier de firma Lierens in die vijf antieke pakhuizen achter mijn geboortehuis. Deze zijn toen allemaal afgebrand en dit gebeurde op een zaterdagmiddag vóór Pasen; welk jaar, dat weet ik niet meer.Ik weet nog wel dat het meer dan een week heeft geduurd voordat het geblust was; er zaten n.l. nog grote wijnkelders onder.

Dan was er het vervoersbedrijf firma Helsloot in de Kleine Wittenburgerstraat waar Jan Prins als vrachtwagenchauffeur werkte; er viel ook af en toe een baal suiker van zo’n vrachtwagen af. Dat was feest voor de meeste huisvrouwen! Dan had je op het dijkkie de scheepswerf Groenland (groen in ’t land) met het kleine Markerhuisje waar twee oude dames woonden; die zaten me altijd met een mattenklopper achterna of een van die scheepslieden. Dan kreeg ik op mijn sodemieter; dan kwam ik met een blauw oog thuis en dan vroeg die ouwe van mij hoe ik daar aan kwam; nou dan kreeg ik er nog ééntje overheen, dat was in die tijd heel normaal.

Dan hadden we nog Rooie Desie (Henk) met zijn ambulante handel (auto-onderdelen); hij heeft later nog een ontplofte accu in z’n gezicht gekregen waardoor hij half blind werd. Dan hadden we nog de Kolenpoort, die tevens de toegang naar de houden vaten kuiperij was. Tegenover de loodgieter Mödder was een klein melkwinkeltje, er was er nog één aan het begin van de Kleine Wittenburgerstraat. Moos z’n ouders woonden daar vlakbij op 1 hoog boven de smederij; daar tegenover (schuin) was een slagertje en vlakbij de kerk een drogisterij. Tegenover de ‘kerk’hadden we die schaapsscheerder “kapper Brakie”. Precies tegenover de 1e Wittenburgerdwarsstraat was er nog een grote galvaniseer- en verffabriek “De Cirkel”; ik heb nog meegemaakt dat daar een meisje dood werd gereden door een achteruitrijdende vrachtwagen; dit was verschrikkelijk (velen onder U kenden de naam).

Ja dan was er nog die “Hartjesdag”; nu hebben ze daar op de Zeedijk een ander soort inhoud aan gegeven, wat op zich ook te gek is. Maar bij ons op de Eilanden was het zo, wie de grootste straatbrand organiseerden, zo groot totdat dehangende straatlamp uit elkaar knalde, die was dan de winnaar; dat gebeurde dan per straatdeel. Let op! Twee dagen daarvoor kwam Ome Frits, de politieagent van het buro Kattenburgergracht, naar mij toe met de vraag waar we onze spullen (oude autobanden etc. ) hadden opgeslagen. Ik zei dan tegen hem: “moet je dat aan mij vragen? ik bemoei me daar niet mee dat is ver beneden mijn stand”.

Er was ook nog een antennefabriek TeWeA in de 2e wittenburgerdwarsstraat, die speciaal TV-antennes maakte voor Ned I en II.

Om nog even op Luilak terug te komen: we hadden toen ene mevrouw Lola en haar dochter, die in de 2e Wittenburgerdwarsstraat woonden. Daar bonden we altijd een dooie rat aan de deurknop vast met een lucifershoutje tussen de deurbel. Nou dat was een feest!

Er werden ook veel straatspelen gedaan zoals knikkeren, priktollen en bok bok berrie. Omdat er toen nog niet zoveel auto’s waren, werd er heel veel het spelletje slagbal met rondjes gedaan; de honken waren dan de putdeksels.

Dan hadden we nog die grote fabriek Werkspoor op Oostenburg. Daar werden treinstellen en scheepsmotoren gemaakt. Men klaagt nu al over een paar ganzen, maar daar lieten ze die grote scheepsmotoren wel  ongeveer 3 weken dag en nacht proefdraaien. Je lag dan echt ’s nachts in je bed te stuiteren.

Onze voorouders op de Eilanden waren ook de echte ‘”prinsgezinden”en lagen altijd overhoop met de patriotten van het gemeentebestuur. Zij zijn het ook geweest, die voor de drie sociale wetten gevochten hebben (de tijd van Drees) en aktie voerden. Dit kabinet (regering 2008) wil daar nu vanaf; een schande!

Ik vergeet bijna de Parelschool, nou hou daar maar over op, want wat ik daar allemaal heb meegemaakt; daar lusten de honden geen brood van. We hadden een meester Lagrauw, die zat altijd smakelijk uit zijn neus te vreten. Als er wat aan de hand was, nou je raadt het al wie de schuld kreeg; dat was ik en ik moest me dan melden bij de hoofdonderwijzer van de 6e klas, meester de Lange. Ik vergeet nooit meer die naam, hij was een etterbak; een levensvergaller. Ze zeiden dan tegen mijn moeder (die moest ik dan meenemen want ik was weer eens voor 6 weken van school gestuurd): “Er komt niets van Uw zoon terecht!”.

En wat gebeurt er; er komt een reunie enkele jaren geleden, ik weet echt niet meer welk jaartal, maar één ding moet ik jullie allemaal vertellen en dat is dat ik héél goed in hoofdrekenen was. En wie zie ik op die reunie? Meester Lagrauw! Het eerste wat hij aan mij vroeg was:  “Zo Jantje Stapper, wat is er van jou terecht gekomen? Ik zei toen tegen hem: “ik zal het U snel vertellen, ik zit in de sex- en illegale gokindustrie en ben goed voor een redelijk inkomen, waarvan ik mijn huur en vrouw kan onderhouden. Einstein zou tegen U zeggen: “de AOW die U krijgt, dat is de rente die Jantje per kwartaal krijgt, haha”.

Beste Eilandbewoners, ik stop nu met schrijven want als ik het wil kan ik het hele boek volschrijven en dat zou egoistisch zijn; maar ik wil nog wel een kleinigheidje voor u allen toevoegen:

het leven is heerlijkhet leven is mooimaar vlieg in de luchtblijf niet in je kooi.je kop in de hoogteje neus in de winden draag een hart vol warmteen liefde in je borst.en wees op je vierkante meter een vorstwant wat je ook doeteen ander kan het je nooit gevenmens durf te leven                                                                                            

En deze is voor mijn grote vriend, de gewezen hoofdonderwijzer van de Parelschool:

Beste Craig,

Zij die mij bekritiseren, zijn mij dierbaarder dan mijn volgelingen, want zij verspreiden mijn kennis sneller dan mijn volgelingen.

Craig, je was de beste!!!!!

God bless you all.