Werken in de Plantagebuurt

Het is al weer heel wat jaren geleden dat ik een baan kreeg aangeboden op kleuterschool "De Waterlelie".

In die tijd (1970) zaten de toenmalige lagere school en de kleuterschool nog in twee afzonderlijke gebouwen- stark gescheiden door een gemeenschappelijke binnentuin, waar gek genoeg, nooit iemand in te vinden was.

Wat me gelijk opviel, komende van een school uit de Jordaan, was de enorme buitenspeelruimte rondom het gebouw! Uniek voor een Amsterdamse binnenstadschool....

De school was toen gehuisvest in noodlokalen- dus laagbouw met veel licht.

Het gebouw van de universiteit stond er nog niet en in mijn herinnering scheen de zon elke dag. Trouwens ook de buurt was een verademing; wat een groen, overal bomen en prachtige gebouwen! En niet te vergeten....Artis op loopafstand.

Op de Waterlelie kreeg ik mijn eerste ‘eigen’ groep. Ik zie ze nog zó zitten, 35 kinderen in een lokaal van 45 vierkante meter.

Maar tijden veranderen en ook de buurt veranderde. De kleine winkeltjes in de nabijheid van de school verdwenen langzamerhand één voor één. Het buurthuis op de Nwe Achtergracht van het Leger des Heils werd weggesaneerd. Ook de school raakte veel leerlingen kwijt, doordat gezinnen naar buiten verhuisden (Lelystad en later Purmerend).

In 1985 kwam er een nieuwe wet, waardoor kleuter- en lagere school werden samengevoegd tot één school: de huidige basisschool.

In de voorgaande jaren hadden we al een open verbinding tussen beide gebouwen aangebracht waardoor er steeds meer samenwerking ontstond.

De nieuwe basisscholen mochten zelf op zoek gaan naar een nieuwe naam. Zo ook bij ons: er werd een prijsvraag uitgeschreven en alle ouders en kinderen werden hierbij betrokken. De naam "Plantageschool" werd uitgekozen en in het kader hiervan werd een groot feest gehouden. Het nieuwe naambord was nog niet opgehangen of we kregen bezoek van de gemeente inspecteur. Hij kwam ons vertellen dat de naam Boekman voor onze buurt behouden moest blijven, dus "Plantageschool" werd weer Dr.E. Boekmanschool.

Het noodgebouw werd getroffen door een brand waardoor we een lokaal kwijt raakten. Eerlijk gezegd, de slechte staat van het gebouw zorgde voor veel problemen. Na vijfentwintig jaar in een noodgebouw gezeten te hebben, wilden we nu wel eens een echte school! Uiteindelijk werd er in 1990 het besluit genomen dat er nieuwbouw mocht komen.

Vol goede moed vertrokken we naar een ander noodgebouw bij de Rapenburgerstraat. Het verblijf daar duurde echter veel langer dan gepland. Omdat er in de 17e eeuw op de plek van onze school een spiegelfabriek had gestaan, werd er kwik in de grond gevonden. Hierdoor moest de grond worden afgegraven. Pas in 1992 konden we in dat prachtige gebouw trekken!

Inmiddels is er in 2007 nog een verdieping bovenop geplaatst. De school is nu af!

Al onze wensen- we hebben het voor elkaar gekregen!!

Maar de volgende klus, de renovatie van de buitengevel en de herinrichting van ons schoolplein, staat ons alweer te wachten.

De Dr. E. Boekmanschool staat niet alleen in de Plantagebuurt, maar maakt er ook wezenlijk deel van uit. Zo gaan bv onze bovenbouwkinderen voorlezen bij Dikkie Dik, het kinderdagverblijf. De kleuters gaan op bezoek bij het Sarphatihuis of de school wordt betrokken bij hun feesten. Als wij het voorleesontbijt organiseren, kunnen we een beroep doen op bakkerij Rooth. Het samenwerken met kunstenaars uit de buurt wordt door ons als verrijkend ervaren. Kortom, er is een duidelijke samenwerking met instellingen/ bedrijven in de buurt.

De school is trots op de buurt met zijn rijke historie. Er valt veel te zien, te ruiken, te proeven en te beleven....

Maar ik denk dat de buurt ook trots kan zijn op een buurtschool zoals de Dr. E. Boekmanschool!

José Veltman

Dr. E. Boekmanschool

www.boekmanschool.nl

Begin 2008