Binnenkadijk en buitenleven

Ik waan me in Italië wanneer ik met de buren op de binnenplaats in de zon zit. De wijn vloeit rijkelijk, de stemmen klinken nog tot laat in de avond, versterkt door de hoge muren rondom. De laurierboom zorgt voor schaduw, de lantaarn 's avonds voor licht. De kinderen spelen buiten. De kleintjes weten dat ze de trap niet af mogen. Ze raggen met loopautootjes over de tegels, bespuiten elkaar met water pistooltjes of zitten vreedzaam de stoeptegels te krijten. In de winter, soms, is het vreemd stil. Dan ligt er sneeuw. Weet je nog hoe fijn het is om als eerste over die witte, flonkerende deken te lopen? Dan ben je nog een beetje kind. Tenslotte gaat iedereen weer terug naar huis. Het onze is helemaal boven, met een dakterras, onze boventuin. Er groeit een grote wilg, struiken, kruiden en tuinplanten. Koolwitjes, koolmezen, bijen, houtduiven en zelfs een krekel zijn vaste bezoekers. En aan de horizon, als een schip voor anker: de Oosterkerk.september 2009