Vandaag heb ik zitten lezen in het 1ste buurtboek en genoten van alle verhalen over vroeger.

Maar er is ook nog een heden en omdat ik opnieuw gevraagd werd iets over de buurt  te vertellen stel ik voor dat ik nu eens van voren naar achteren begin.

Helaas kan ik niets vertellen over familiegeschiedenissen omdat ik hier geen familie heb wonen maar ik kan wel vertellen over het rijke verenigingsleven op Kattenburg en wat ik zoal heb meegemaakt sinds ik hier woon.

December 2009; de onderdoorgang van de Kattenburgerkruisstraat naar de binnentuin wordt feestelijk geopend met een glas bubbels en een hapje. Mooi stukje werk van de kunstenaars en de kunstclub waar diverse bewoners zitting in hadden. In samenwerking met Woningbouw Rochdale is dit toch maar gerealiseerd en ik denk zo dat de bewonerscommissie ook een vinger in de pap heeft gehad.

2009; tijdens de Kerstdagen staat er bij de poort van de marine een metershoge sneeuwpop waar iedereen lachend naar kijkt maar de beloofde kerstboom heb ik nergens kunnen ontdekken. Zou het te koud zijn om hem te bezorgen?

2008; herrie in de tent want de gemeente besluit in de Kattenburgervaart woonbotenligplaatsen te gaan maken met ook plaatsen voor recreanten. En als vanouds komen de bewoners hier massaal tegen in opstand. Er vormt zich een comité, er komt een website, spandoeken worden aan de bruggen gehangen, aanplakbiljetten worden rondgebracht en een afvaardiging van bewoners gaat naar het stadhuis voor de hoorzitting. De boten komen er voorlopig niet en de gemeente moet zijn huiswerk beter maken. De vele bootjes van de bewoners kunnen dus, voorlopig, blijven liggen.

Over roerig volkje gesproken….. een paar jaar terug kwamen de bewoners in opstand tegen de hoge tarieven voor de Hof- en Werfgarages omdat die werden afgesloten met hekken en er bewakingscamera's kwamen. Ook hier weer druk bezochte inspraakavonden in de Oosterkerk. Resultaat; aangepaste tarieven die betaalbaar voor ons zijn en wat zijn we daar deze winter blij mee.

Dat brengt mij bij de naam  Jantje Stapper, die man met zijn grote mond en dat kleine hartje. Hij heeft er toch maar vele jaren voor gezorgd dat de Werfgarage er netjes uit bleef .zien. Scherp staat mij nog voor ogen dat ik van hem op mijn donder kreeg toen ik op een dag laat thuis kwam (na 23.00 uur) en hij me er met diezelfde grote mond op wees dat ik ‘’met mijn handtasje’’ moest maken dat ik weg kwam en nooit meer zo laat alleen in de garage mocht komen. Over sociale controle gesproken.

Nog een herinnering…  toen zijn zoon nog de leeftijd had dat hij moest  worden ingeschreven voor het Sinterklaasfeest kwam hij zelf naar de \Poort, flikkerde vier briefjes van 25 over de tafel en bromde wat. Wisselgeld terug? Nou wat denk je wel! De rest was voor de kinderen. Ik was toen net bestuurslid en kende hele Jantje Stapper niet dus dat was even schrikken hoor.

Ook werd er in de winter van 1991 op zijn initiatief een ijsbaan op de Kattenburgervaart gemaakt, compleet met muziek, verlichting en een koek en zopie. Ach nou ja, dan nemen we die ganzen maar voor lief.

In 1996 werd de Poort verbouwd en kregen we eindelijk een goederen invalidenlift en een eigen ingang beneden aan de straat. Dat was een hele verbetering en heel wat rustiger voor de bewoners van de galerij want ja, als de disco uit ging of de grote en kleine bingo dan kon het nog wel eens rumoerig zijn.

Wist u dat de Vereniging  Nieuw Kattenburg ook een heel leuke toneelclub heeft gehad waar zo ongeveer de hele familie van Beek bij betrokken was maar die helaas ter ziele ging na het overlijden van regisseur Jan Altelaar? Wat een duizendpoot en vooral creatief mens was dat.

Van kostuums tot decors werden zelf gemaakt, de belichting werd verzorgd en het haarwerk werd door Dick van Beek gedaan. Van alle kanten kregen ze altijd hulp. Die had dit nog wel en die dat. Hele bankstellen werden ter beschikking gesteld en ook potkacheltjes en kastjes, tafels en stoelen. Na afloop moest dat natuurlijk ergens blijven. Jan had aan zijn eigen box niet meer genoeg en werd er door de bewoners een box ter beschikking gesteld. Ook heeft de boel nog een poosje opgeslagen gestaan bij de marine. En ja, alles werd via twee ijzeren trappen en een galerij naar de Poort gebracht en later weer terug naar de opslag.

Hieronder een kleine opsomming van de stukken die zij speelden,  en waar mijn man Henk Hulzebos (Henk snor) ook aan mee deed.

1989 Toneelvereniging Nieuw Kattenburg brengt ‘’Café aan de haven’’ op de planken. Diverse bejaarden-en buurthuizen worden belangeloos bezocht, o.a. ook het Claverhuis in de Jordaan

1990 Toneel Vereniging Nieuw Kattenburg brengt ‘’Schip op ´t strand’’ op de planken

1991 Toneel Vereniging Nieuw Kattenburg brengt ‘’Kantoor aan huis’’ op de planken

Ook werd de ‘’Tovenaar van Oz’’ opgevoerd voor de kinderen tijdens het Sinterklaasfeest en niet te vergeten het muzikale stuk ‘’Peter en de Wolf’’

In 1992 kwam Sinterklaas met zijn Pieten voor het eerst aan in de sloep van de roeivereniging Nieuw Kattenburg. Er hoefde toen niet meer geregeld te worden dat de brug open moest. Eerder had Cor Werts jarenlang zijn schip beschikbaar gesteld voor die oude man uit Spanje. Ook de roeivereniging heeft jaren deel uitgemaakt van de Poort en er werd aan heel wat wedstrijden meegedaan.

In de 31 jaar dat ik hier woon heb ik al van alles meegemaakt. Weet u nog de viswedstrijden in de gracht voor jong en oud? Daar waren altijd de drie ‘gebroeders’ bij betrokken, Ed Flaman, Joop bos en Henk Hulzebos. Toen Henk in 1987 vijftig jaar werd is daar nog een mooi gedicht over gemaakt (zie hieronder) met bijbehorende tekening die werd aangeboden in de Poort waar het feest werd gehouden.

En dan het beruchte Luilakfeest! Er is in dit boek al veel over geschreven. Later werd geprobeerd het wat in betere banen te leiden. De Poort huurde dan een film en om vijf uur ´s morgens kwam de jeugd naar de vereniging en werd er film gedraaid. Een aantal vaders hield intussen de wacht bij de garages en stuurden de kinderen allemaal naar 1 hoog.

Het feest is een langzame dood gestorven toen de kinderen ouder werden.

Datzelfde is gebeurd met Sint Maarten. Heel wat jaren hebben groepen kinderen door de gelopen op de 11e van de 11e onder leiding van Ali Blok en Anneke Tuitema en vele helpsters. Allemaal vrijwilligers die zich ervoor inzetten en eerst tijdens de kinderclubs lampionnen met ze had gemaakt. Ook dat feest is van de baan mede doordat een stel raddraaiers die de kleintjes beroofden van hun zakken snoep of gekregen centjes. Jammer.

Met al mijn herineringen ben ben ik al aardig aangeland bij 1979. Het hele jaar dat ik hier kwam wonen. Er zit nog veel meer in mijn hoofd maar ik zal wat overlaten voor andere bewoners die ongetwijfeld in het volgende boek gaan schrijven. Rietje Werts is een goede ambassadeur.

Het deed mij goed te lezen wat er vóór die tijd allemaal is gebeurd. Gelukkig dat er nog mensen zijn die dat nog kunnen en willen vertellen waardoor de geschiedenis van de buurt bewaard en levend blijft.

Ode aan Henk ter ere van zijn 50ste verjaardag (23 juni 1987)

 

Er was een man die vissen ging

En graag een worm aan zijn hengel hing

Met Flaman en Bos

Ging hij er op los

In de hoop dat hij dan iets ving.

Maar owee als hij wat had gevangen

En een vis aan zijn hedel zag hangen.

Dan keek hij naar Ed

Maar die zei vol pret

‘’ik pak hem nog met geen tangen.’’

Dan trok Henk een smekend gezicht

Al zijn hoop was dan op Joop gericht.

Alsjeblieft Bos

Maak mijn visje los

En Joop deed zijn vriendenplicht.

Je gabbers spreken de hoop uit

Dat je gauw tot visdag besluit.

Misschien gauw een keer

Bij wat mooier weer.

Enz. enz.

 

Joop en Judith Bos, Ed en Lenie Flaman