De Zandvlakte

De Zandvlakte van het plein tot aan het spoorzandvlakte van kattenburgen de aarde was woest en ledig weggevaagd de straatjeskrotten uitgewoondde winkeltjesweg de gouden eeuw graven in het zandnaar pijpenkoppenpotjes van de VOC geen gehaktballetje bij de slagerniet even een broodje om de hoekook de loodgieter gaf het op uitgemergelde grachtenpandenstonden nog rechtop uren zoeken, roepen naar mijn hondBrutus waar ben jedolen door de nachtineens midden in de eindeloze verteonder bleek maanlichteen stipzwart en de aarde was woest en ledighoorde ik het huilen van de wolf gevels van graniet verrezeneindeloos de straatvan Kattenburgontstaan uit het nietshet water van de kadeplatanen in het groen en de mensen uit het toenmensen uit het nuwaar vandaan dan ookde mensen kwamen. u.  Matil Schaap