Super van Kempen op Rapenburg

Na veertig jaar is hij stilletjes vertrokken uit zijn -eigen- zaak, want afscheid nemen vond hij té emotioneel.Jacques woonde bóven zijn winkel en was vergroeid met de buurt. Hij moest zijn huisje verlaten na de verkoop van de winkel. Graag had hij hier in de buurt willen blijven wonen maar het zware werk van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, werd hem nu enigszins te zwaar. Hij voelde zich betrokken bij de buurtbewoners, hij had altijd een luisterend oor en als hij iemand kon helpen, dat deed hij dat! Als er iemand ziek was dan werden de boodschappen -kosteloos- gebracht.  Voorál zo'n twintig jaar geleden, toen de winkel nog niet verbouwd was, was het een gezellige boel, een beetje rommelig er kón en mocht heel veel.Als het regende, mocht de hond mee naar binnen en als iemand geen centjes had dan werd het later wel betaald. De sfeer was gemoedelijk.Er was nog een Groenteafdeling met een échte ouderwetse 'Groenteman.' Jacques verzon toen altijd wel leuks, zoals bij voorbeeld een jaarlijkse Oliebollenkraam met verse oliebollen.

De tijden veranderen en na de verbouwing werd het iets zakelijker en zo ook met de komst van de nieuwe buurtbewoners in hun nieuwe (duurdere) huizen.

Het personeel bleef hem echter trouw evenals de vaste klantenkring waaronder o.a. het Brandweerkorps en het Politiebureau en daarom is het juist zo jammer dat Jacques met stille trom vertrokken is. Als ik het éérder geweten had, dan had ik wellicht een grote Foto van alle klanten aangeboden.Ik bedoel, het was leuk geweest als Jacques nog een aandenken had...Gewoon, omdat het een fijn mens is! 

Met vriendelijke groet,

Jeroen & Tina & Nikolaj Komarov

RED: Wie er nog een foto of ander aandenken heeft, kan dat sturen naar buurtverhalen1018@gmail.com