Deel 2: Over kruissteekjes en kruispolka's

Een verhaal van Dinie van Dijk over haar grootmoeder Dien.              
Het speelt rond 1905 in de Czaar Peterstraat.
Deel 2:
Over kruissteekjes en kruispolka's

Ondanks alle misère groeide Dien op tot een levenslustig type dat een dansavondje niet schuwde. Maar hoe krijg je daar toestemming voor van je vader die dat "uit den boze" vindt. Er werd door haar iets op gevonden.

Het complot

Tante Jans, de buurvrouw, hield op de zaterdagavonden een handwerkclubje.
Door een paar meisjes werd daar aan deelgenomen, want ander vertier was er niet of er was gewoon geen geld voor. Dit handwerkclubje bracht uitkomst! Op een zaterdag was er weer een dansavond in de buurt en Dien zat te popelen om er heen te gaan. Tante Jans werd in het complot betrokken en die avond werd er niet aan handwerken gedaan maar gedanst. Nu eens geen "kruissteekjes" maar een "kruispolka". Op het afgesproken uur was ze weer terug bij tante Jans.
Haar vader vertrouwde de zaak echter niet. Op haar antwoord op zijn vraag
"waar ben jij geweest?, " bij tante Jans", kreeg ze een draai om haar oren en nog wat "slagwerk" te verduren. Hij had namelijk aan haar kleren geroken en die geuren combineerde beslist niet met een avondje kruissteekjes.

Na zes weken huisarrest ging Dien het weer proberen. Nu rook vader niets, want ze had goed op de wind gelopen en haar mantel uitgeklopt. Maar zijn oudste kennende... vroeg hij Haar naar schoenen uit te doen en striemen van het dansen vertoonde het zooloppervlak. Weer het bekende pak rammel en huisarrest.

Drie keer is scheepsrecht en twee maanden later werd er weer heimelijk gedanst. Met de gedachte "mij zal je niet krijgen" bedacht ze het volgende: ze zwaaide en klopte haar mantel nog beter uit, ging toen op de spoorbrug staan en boven een langsrijdende stoomtrein werd alles keurig gereinigd. De buurjongens moesten verplicht plassen en daar plaatste zij haar schoenen in. Weg strepen en striemen. Hoe kom je er op!
Vader begreep dat hij een meidje van achttien niet langer naar zijn hand kon zetten en staakte zijn verzet.

Maar wat een toestanden voor een avondje uit. Kom daar nu eens om. Op het uur dat oma Dien allang in de bedstee had moeten liggen gaan ze nu naar de disco en vroeg in de morgen zal het wezen dat de jongelui thuis komen. Ook nu in de Czaar Peterstraat denk ik.

Dinie Hartendorp-van Dijk

Bron: De Eilander no 4 20 mei 2001