Buren, winkels, film en dansen in de straat

Ellen Metz woonde na de oorlog tot in de jaren 60 op de Hoogte Kadijk, nummer 17. "We hadden een goede trap, breed, met een ijzeren stang. Het was een duur huis. Het was van een particuliere eigenaar maar voordat wij er woonden werd het gehuurd door de gemeente met de werkplaats beneden, die er een distributiekantoor had. De eigenaar verhuurde het duur aan de gemeente. 

Vader had op de benedenverdieping zijn meubelwerkplaats. In die tijd waren er veel winkeltjes en bedrijven." Vader was de enige met een auto, een bestelauto. Verder waren er geen auto's in de straat.

Tegenover was een textielgroothandel; links de sigarenwinkel van de Woude; Rotanstoeltjes; Tom de Groot met stalen onderstellen, die verkocht hij aan de Hema; het koffiehuis; de melkboer; de kruidenier; bakker Jan; de slager; de schoenmaker; horlogemaker Jantje Hemmes. Allemaal in de straat!

Tegenover hen woonde de familie Damen, een gezin met kinderen; naast hen tante To en tante Bet, zij waren ook van de familie Damen, en de broer woonde bij de brug. Hele families woonden bij elkaar in de buurt. De familie Damen was katholiek, maar kwam nooit in de kerk: "Als de kapelaan komt schop ik hem de trap af'" zei de vader. 

Aan de andere kant naast hen woonde de familie Wandelaar. "Zij hadden een zaal voor bruiloften en partijen. Je kwam er binnen en er stonden allemaal bankjes. Op woensdagmiddag vertoonde mijn vader daar kinderfilms, stomme films en de kinderen gaven commentaar. De familie Wandelaar had ook een toneelvereniging. De kinderen uit de straat speelden soms mee, we deden bijvoorbeeld mee met Pietje Bel in Hilversum. 

En aan de overkant was De Kajuit, de tekst op de gevel is er nog steeds. "Toen ik een jaar of 14 tot 16 was is er een jeugdhuis van gemaakt. Er werd twee keer in de week 's avonds gedanst door de tieners uit de buurt!"