De 3 Bloeyende KoornAaren.

In december 1975 ben ik op de Hoogte Kadijk komen wonen op no. 103.

Nu woon ik Overhaalsgang 1 maar nog steeds op dezelfde plek.

In 40 jaar is er veel veranderd. Gelukkig wel.

Ook in de jaren 70 was er woningnood, dus lang zoeken naar een woning en vele teleurstellingen.

Tot ik in ’75 een kleine advertentie las; Huisvesting…..met een overname tegen een fors bedrag voor de inboedel.

Dat bleek op de Hoogte Kadijk. Ik moest de straat opzoeken alhoewel een tante van mij lang in de Czaar Peterbuurt heeft gewoond.

Ik was niet onmiddellijk gecharmeerd van de buurt. De eerste jaren dat ik er woonde vonden de meeste van mijn bezoekers het een gribus.

Ik huurde feitelijk onder, de eigenlijke huurder betaalde de huur niet door waardoor ik er bijna weer uitgegooid was. Maar het kwam toch nog goed.

Het huis waar ik woon staat op de hoek van de Hoogte Kadijk en de Overhaalsgang en het heet: “De 3 Bloeyende KoornAaren 1757”. 

Ooit gebouwd, naar ik meen, voor Bakker Tieman die blijkbaar drie dochters had, zijn 3 Bloeyende KoornAaren. Er had als laatste (einde jaren 40) nog een kruideniertje in gezeten en op 101 een oliehandelaar.

Het pand was, ooit, in bezit van rederij Kooij, die op deze plek een winterstalling voor zijn boten wilde maken. Vanwege de monumentenstatus kreeg men daarvoor geen toestemming.

In de Overhaalsgang zat in de jaren 70 nog Apaco (papiergroothandel) die met groot enthousiasme met de vorkheftruck door de steeg denderde.

’s Avonds en in het weekend keerde de rust weer.

De Overhaalsgang werd afgesloten met een groot hek tot ook Apaco verdween en de ruimtes werden gekraakt door kunstenaars.

Je kon de Hoogte Kadijk alleen op/af bij de Sarphatistraat en Kadijksplein,

Er waren eind jaren 70 ongeveer 400 woningen, die min of meer bewoonbaar waren, d.w.z. ze werden bewoond. Over de kwaliteit zullen we het maar niet hebben. Ook waren er nog enkele bedrijven; zoals het Gemeentelijk Energiebedrijf, PTT-kabels, Hogere Zeevaartschool, Autosloperij, de Werven; Koning William en het Kromhout, een Specerijengroothandel, Apaco papiergroothandel, en nog enkele winkeltjes.

Vooral in de weekends was het heel rustig want wie had hier wat te zoeken. 

Vanaf de Entrepotdoksluis (brug 80) waren links lage loodsen, een geasfalteerde speelplaats met hek, een laag wit gebouwtje en het Entrepotdok, dat afgesloten en nauwelijks nog in gebruik was.

Begin jaren ’80 kwam de buurt (na Kattenburg, Wittenburg) aan de beurt om opgeknapt te worden. Onder bezielende leiding van wethouder Schaefer werd de stadsvernieuwing aangepakt.

Het was de tijd dat bewoners nog inspraak hadden in dat vernieuwingsproces. Dat ging natuurlijk niet van een leien dakje maar toch. Ik heb hier enthousiast aan meegewerkt. We hebben veel vergaderd, o.a. in het gekraakte Koffiehuis van den Volksbond en onze droge kelen gelaafd in café Scharrebier. Hierdoor ontstonden ook goeie kontakten in de buurt. Saamhorigheid.

Plannen voor (ver)nieuwbouw, opknappen Sibbelwoningen, verbouw Entrepotdok, sloop loodsen Hoogte Kadijk, nieuwbouw Nieuwevaart en Overhaalsgang enz..

De autosloperij (na de enorme fik) verdween, daar kwam het gebouw van de Keuringdienst van Waren (staat al jaren leeg en wordt mogelijk verbouwd tot huisvesting voor statushouders en andere startende bewoners.) Verder vertrokken de PTT, het Energiebedrijf. In een deel van de Oude Energiecentrale kwam Museum Energetica, (inmiddels ook al weg). Na de restauratie van het Entrepotdok kwam daar een kleine supermarkt en een bakker. Ook die verdwenen na enkele jaren alweer. Eigenlijk te veel om op te noemen. Kortom de vernieuwing gaat door.

Het fijne is dat de buurt beter ontsloten werd door twee bruggen. Het is ook goed dat de Kadijken bespaard is wat Katten-èn Wittenburg wel is overkomen., nml. algehele kaalslag.

Op de Kadijken is een mooie menging van Oud en Nieuw. Jong en Oud, Arm en Rijk, Amsterdammers van oorsprong en nieuwe Amsterdammers. Niet alle nieuwbouw is even mooi, maar toch.Mijn huis is in 1983 door Stadsherstel gekocht en zij hebben het gerestaureerd. De architect was de jonge André van Stigt en aannemer de Nijs. In 1987/88 vond de restauratie plaats en wij kregen de toezegging dat, als we wilden, we ook konden terugkeren tegen redelijke huren.

O.a. ik ben teruggekeerd en inmiddels zijn we ruim 28 jaar verder dus dat geeft wel aan dat hier wonen zo gek nog niet is.

Hartelijke groet,

Ruud M. van Dijk