Mijn appartementje aan de avenue Czaar Pierre

Rina, inmiddels een ex-collega, attendeerde mij op een advertentie in een dagblad waarin stond dat als je aan bepaalde criteria voldeed je in aanmerking kwam voor de binnenkort op te leveren nieuwbouwappartementen in de Czaar Peterbuurt.Ik reageerde, en zowaar, ik kreeg een uitnodiging om de modelwoning, een maisonnette, te bezichtigen. Let wel, een uitnodiging hield niet automatisch in dat je in aanmerking kwam.Ik was meteen weg van de nieuwe woning. Wel informeerde ik of ik eventueel in aanmerking kon komen voor een gelijkvloers appartement. De maisonnette zag ik niet zo zitten. Ik vertrok, probeerde een en ander van me af te zetten.Stel je voor, je gaat je erop verheugen en dan komt de klap, je krijgt die woning niet. Een week verstreek. Toen ik de volgende ochtend op het werk verscheen, werd ik door een collega enthousiast begroet met de woorden: ‘Denice, de woningbouw heeft gisteren voor je gebeld, je was net weg. Je moet ze bellen, ik denk dat je die woning hebt gekregen.’Ik belde naar Eigen Haard, zo heetten ze toen, en ja hoor, de medewerkster bevestigde dat ik een woning toegewezen kreeg, of ik naar kantoor kon komen om de formaliteiten af te handelen. Een andere collega was bereid geweest me een lift naar West te geven.Ik werkte destijds in Duivendrecht.’s Middags vertrokken wij richting West. Na de formaliteiten afgehandeld te hebben vroeg ik aan mijn collega of hij mij een 'slinger' naar de Czaar Peterstraat wilde geven. Ik had wel getekend, maar de woning zelf had ik nog niet gezien, ja de maisonnette, maar daar ging mijn voorkeur niet echt naar uit.Hij was verbaasd dat ik zo makkelijk was, tekenen voor een woning die je niet gezien hebt. Nee, ik heb er altijd een goed gevoel over gehad, was mijn reactie. Jack, mijn collega, en ik gingen dus naar de Czaar Peterstraat. Ik was laaiend enthousiast over de woning, er is zelfs een lift in het complex. Jee, aan alles is gedacht.Ik moest zo lachen toen ik mijn zus over mijn nieuwe appartement vertelde en trots vertelde dat er zelfs een lift aanwezig is: ‘Nou, over een paar jaar kan je naar boven verhuizen.’ Wat bleek namelijk? Op de vijfde etage zijn er appartementen voor senioren. Ik moest om haar reactie lachen maar zag er gelukkig de humor van in. Ik maakte meteen kennis met mijn benedenbuurvrouw, mevrouw Beckeringh, zij was de eerste bewoonster van het complex. Tot op de dag van vandaag hebben wij een leuk contact met elkaar. Inmiddels zijn er heel wat 'eerste bewoners' vertrokken en uiteraard zijn er nieuwe bewoners voor in de plaats gekomen.Wat mij zo in de buurt aantrekt is het feit dat je zo centraal woont. Dicht bij het centrum, in een oogwenk ben je in de stad. De mooie buurt, ik wandel er graag en iedere keer ben ik verbaasd over de schoonheid van de buurt. Ik denk aan de straten achter de Oosterkerk, het is voor mijn net ‘Klein Venetië’, zo mooi met al dat water. De prachtige Oosterkerk niet te vergeten, waar vaak activiteiten, zoals koffieconcerten, worden gehouden. Sinds kort ben ik ook lid van de Stichting Vrienden Oosterkerk.Ook de ontwikkelingen in Zeeburg en de KNSM-buurt heb ik meegemaakt. Zag hoe vanuit het niets wijken ontwikkeld werden. Afgelopen zomer maakte ik een rondvaarttrip door de buurt. Ja, het is er echt prachtig. De buurt wordt ook steeds beter ontsloten. Tram 10 die nu door de Czaar Peterstraat rijdt, je bent binnen tien minuten op het Leidseplein. Enkele jaren geleden kregen de bewoners van de Czaar Peterbuurt een uitnodiging voor een rondleiding en tentoonstelling in het Amsterdams Historisch Museum over Czaar Peter. Ik heb van die uitnodiging gebruikgemaakt, daar ik toch wilde weten wie de naamgever, Czaar Peter, precies was. Het was een interessante en boeiende tentoonstelling. Een vriendin van mij heeft het altijd over het appartement van Denice aan de Avenue Czaar Pierre. Klinkt wat chiquer. Ik moet er altijd hartelijk om lachen. Zo voel ik het vandaag de dag nog steeds.