Geboren in de Conradstraat

Yvette uit Almere, op 16 april 1977 geboren in de Conradstraat‘Mijn moeder zei altijd dat ik alle kinderen van de straat was. Ik wist niet beter. Op school waren natuurlijk wel kinderen. Voor de rest speelde ik hier in de tuin met of zonder mijn broer. Af en toe kwamen er wel vriendinnen of een vriendje, maar dat moest afgesproken worden, want de andere kinderen woonden op Wittenburg of Kattenburg. Later liep ik dan wel met een ander meisje naar huis.Die woonde in de Pieter Vlamingstraat, dus die liep een heel eind met me mee.Tegenover ons woonden alleenstaanden, studenten en ouderen. Verderop was het kledingmagazijn, dus daar woonde helemaal niemand. En verderop was de speeltuin. Daar bracht mijn moeder mij naartoe, omdat ze dacht dat ik dat leuk zou vinden. Maar dat heeft niet geholpen want ik ging dat niet leuker vinden.Verder woonden er veel familie in de buurt en daar kwam ik wel regelmatig. Mijn oma woonde op de Wittenburgergracht, dus daar kwam ik wel vaak.Toen kwam hier de nieuwbouw en dat trok veel gezinnen met kinderen en dat was een stuk drukker.Toen was ik twaalf. Als ik het me goed herinner, ging ik in de zomervakantie van de basisschool (de Poolschool) naar het middelbaar onderwijs. En toen kreeg ik wel meer contact. Ja, van toen af had ik een normale buurt en er was ook meer speelgelegenheid waar je naartoe kon.Ik ben eerst naar het Amstellyceum geweest, een jaar en toen naar de ivo-mavo De Vonk. Dat is in de Kraaipanstraat bij het Afrikanerplein. Daar heb ik lekker lang op gezeten. Toen ben ik naar de MDGO gegaan vlak bij station RAI op de fiets. Toen ik daarvan afkwam, ging ik terug naar mijn buurt om vervolgens hier bij de AH te werken. Dat was toen nog op het KNSM-eiland. Ik ben toen op mezelf gaan wonen in de Czaar Peterstraat. Dat was gezellig hè, op 33 vierkante meter! Kon je je benen op het aanrecht leggen als je op de wc zat. Daar heb ik toch wel met plezier gewoond. We hadden hele gezellige buren, die af en toe buiten zaten. We hadden Alexis in de straat. Dat was een buurtprostituee die regelmatig ’s nachts ruzie had met haar pooier of met de politie. Dat maakte geloof ik niet uit. Tegenover ons was ze heel keurig.Vervolgens, omdat we een grotere woonruimte zochten, zijn we naar Almere vertrokken. Waar ik vervolgens één jaar heimwee heb gehad maar nu met veel plezier woon. Ja, het was echt heimwee: in Almere kende iedereen iedereen en ik kwam daar als vreemde en hier kende ik iedereen.Op mijn werk krijg ik verhuiskaarten en een is heel populair: je kan mensen uit Amsterdam halen, maar Amsterdam niet uit de mensen. Ergens mis ik toch wel mijn buurt, maar je krijgt er zoveel voor terug. Ik kwam hier de buurt in rijden en dan dacht ik: hé, ik ben thuis. Die sfeer in Almere is gewoon heel anders.’